Boarding House

(Gula 6)

NAHUGNO ko. Dili na mahinayon ang gikasabotan namo ni Reuben.

“Balik sa imong lawak, Kaycee,” mando ni Papa sa pinagahi nga tingog.

Walay tingog-tingog nga misulod kog balik sa akong lawak. Gi- lock nako ang pultahan ug gisalibay nako ang bag nga akong dala ngadto sa suok. Gibusdak ko ang akong kaugalingon sa mahunol-hunol nga kama. Giumod nako ang akong nawong sa unlan ug mihilak ko. Naguol ko sa pagkapaltos sa plano namo ni Reuben. Apan dili na ko makahimo sa pagdugang og pagsupak sa kabubut-on sa akong mga ginikanan.

Mi- chat ko kang Reuben. Gipahibalo ko siya nga dili na mahinayon ang pagkuyog ko kaniya sa Manila kay nasakpan ko ni Papa Amado sa dihang mogawas na unta ko sa balay. Unya mi- call dayon siya.

“I’m sorry, Reuben,” naghilak ko nga nakigsulti kaniya sa cellphone. “Sabton ko ba nga wala na gyoy katumanan ang atong gugma?” matod ni Reuben.

“Dili ko makatubag niana. Apan sa pagkakaron, dili ko gustong maglaom ka nako. Panahon ray nasayod sa tanan.”

Pagkabuntag, giligid kog kasaba ni Mama Marlinda. Gisuginlan na siya ni Papa Amado sa nahitabo kagabii. Migahot pag-ayo ang akong inahan.

“Tungod lang niadtong lalakiha makatugot ka nga maguba ang mahayag nimong kaugmaon?” Misikmat si Mama Marlinda.

“I love Reuben, Ma,” naghilak ko nga nangatarongan.

“Hilom!” Misinggaak si Mama. Dili ba giingnan ka man namo nga dili ka una mosulod sa gugma-gugma samtang nag-eskuyla ka pa? Gahi ka gyod og ulo! Tan-awa karon kon unsay nahitabo sa imong kinabuhi. Way hinungdan kadtong lalaki nga imong gikabuangan. Naghatag lang siyag gubot sa imong kinabuhi. Busa kalimti siya!”

Wala na lang ko motingog. Husto si Mama Marlinda. Nagpakabuang ko tungod sa gugma ko kang Reuben. Unsa kaha kon sultihan ko sila si Papa ug Mama nga may nahitabo na kanamo ni Reuben? Mosamot gyod ang ilang kasuko nako. Delikadog atakehon gyod si Mama kon masayod siya niini. High blood ra ba si Mama Marlinda.

Milabay ang usa ka semana sukad niadto. Usa ka gabii niana, nanawag si Reuben sa akong cellphone. Nangomosta siya nako. Gimingaw na kuno siya nako.

“Kalimti na lang ko, Reuben,” matod ko.

“Makahimo ka ba diay pagbugto sa atong relasyon bisan may nahitabo na kanato?” sukna ni Reuben.

“Nindot handomon ang kalipay nga gipatagamtam mo kanako, Reuben. Apan dili tingali kita alang sa usag usa. Busa magkalimtanay na lang ta.”

Sukad niadto, wala na gayod motawag si Reuben nako. Wala na mochat. Sa laktod, wala na siya makig- communicate pa nako. Wala na lang sad ko mag- expect nga mo- contact pa siya. Inanay na kong nakadawat sa kamatuoran nga layo na siya sa akong kinabuhi. Ang nahitabo tali kanamo giisip ko na lang nga usa ka mabulokong anib sa akong

kagahapon. Alang nako, life must go on bisan wala na siya.

TINGBUKAS sa second semester. Mipadayon ko pag-eskuyla. Mao na kini ang kataposang semester sa akong pagtungha sa kursong Nursing. Gidoble ko ang akong kakugi sa pagtuon. Sa hilom, nakapasalamat ko nga wala ko momabdos human sa nahitabo namo ni Reuben. Kon mimabdos ko, seguradong dili na gyod ko makapadayon pa pag-eskuyla.

Usa ka higayon niana, gihatagan mig project sa among instructor sa usa sa among mga subject. Gi- grouping mi sa among instructor. Tagduha ka estudyante kada grupo nga maoy magtinabangay sa usa ka project.

Si Jerome ang akong gikapares. Nagsabot dayon mi kon kanus-a namo buhaton ang project nga gi- assign sa among instructor.

“Sa Domingo lang nato buhaton ang project,” sugyot ni Jerome.

“Sige,” miuyon ko. Asa man nato himoon?”

“Depende,” ni Jerome pa. “Puydeg sa inyo?”

“Ayaw lang sa amo,” mibalibad ko. “Samok didto kay daghang boarder.” “Sige, sa amo na lang,” matod ni Jerome. “Maayo didto kay mingaw.” Gihatagan ko niya sa iyang address ug contact number. Pagka Domingo, miadto ko sa iyang gipuy-an. Wala ko maglisod pagtultol. Gisugat ko ni Jerome.

“Hain man ang inyong balay?” Gipangutana ko siya.

“Kana,” gitudlo niya ang bungalow type nga balay nga gikoral ug pinintalan og sky blue ang gate.

“Tana.”

Miuna paglakaw si Jerome. Misunod ko. Misulod kami sa balay. Mingaw ang palibot. Morag walay laing tawo nga nagtikawtikaw.

“Ikaw rang usa ang nagpuyo dinhi?” Nangusisa ko.

“Dili, uy,” ni Jerome. “Kauban nako sila si Papa Ram ug Mama Josie pero wala sila ron dinhi. Tua sila sa Dumaguete nag-asikaso sa gamayng problema sa among yuta didto. Nia sab nag-abot sa amo ang akong uyoan, igsoon ni Mama. Mibakasyon lang siya dinhi sa Cebu. Pero wa sab siya karon dinhi sa balay. Laagan man god tong uyoana.”

Wala na ko motubay sa ulahing gisulti ni Jerome.

“Sugdan na natog buhat ang atong project,” sugyot niya.

“Sige,” sanong ko.

Dihadiha, gikuha niya ang usa ka libro ug notebook ug ingon man ang mga material nga among gamiton sa paghimo sa among project. Gisugdan dayon namo ang among buluhaton. Nagtambayayong kami aron dali ra mahuman ang project nga among gihimo.

Apan sa kadugayan, wala na motabang si Jerome nako. Nag-apong na lang siya sa akong atubangan. Sa dihang miyanghag ko kaniya, nasakpan ko siya nga maukoton kaayo ang mga mata nga mitutok sa akong dughan. Nasuta ko nga nabantang diay kaniya ang cleavage sa akong dughan.

Gilainan ko sa tinan-awan ni Jerome. Mikatawa lang siya sa dihang nasakpan ko siya nga nagsigeg tutok sa cleavage sa akong dughan. Unsaon nga miyatyat man sad ang blouse nga akong gisul-ob mao nga medyo nangguho ang duha ka bungdo sa akong dughan.

“Nganong mitutok man ka?” Gisukna ko siya.

“S-sorry,” niya pa nga nagpahiyom. “Bus-ok man god kaayo. Morag dughan sa tukmo.”

“Hilom diha,” gibadlong ko siya.

(SUMPAYAN PA)

Sa dihang miyanghag ko kaniya, nasakpan ko siya nga maukoton kaayo ang mga mata nga mitutok sa akong dughan...