Ang Tugon Ni Luming

BISAN bag-ohay pa lang nabiyudo si Fred dihang namatay ang iyang asawang si Luming tungod sa dugay nang giantos nga sakit niini, misugmat na sab ang iyang pagka higal. Mao pa lang ganiy pagtikyop sa kangitngit, naligo na siya ug pagkahuman nagpahumot og maayo. Bisan hawan na ang iyang hubon apan ang buhok sa kilid baga-baga pa man nuon.

Nagtaghoy-taghoy si Fred samtang naglakaw subay sa Dalan Junquera. Maoy mipatigbabaw sa iyang hunahuna nga kon adunay babayeng prostitute nga mohagad kaniya, dili gayod niya balibaran.

Dihay lalaki nga miduol kaniya. Lawasan. Gikuyawan si

Fred. Mipasunding sa iyang hunahuna ang daghang paregla nga nahitabo sa Sugbo. Miaksiyon siyag sibog aron mopauli na lang. Nawala ang iyang kahinam sa pagpakigbugno og babaye ibabaw sa kama.

“Brad, moana kag babaye?” sukna sa lalaki nga midumboldumbol sa iyang tuong tudlo ngadto sa walang palad niini. “H-Ha?”nahuwasan si Fred sa kakuyaw.

“Moana kaayo. Naa, Brad?” Ug gidagpi ni Fred ang abaga sa bugaw.

“Karong orasa, Brad, usa pa man tong tua nagpaabot og kustomer. Sayo-sayo pa man god. Unya ra to mangabot ang uban.”

“A, okey lang. Unya, Brad, batan-on?” ni Fred nga gigamhan na sad sa kahinam.

“Makita ra unya nimo, Brad. Di lang tika sultihan. Patriling ba. Tana… ato na siyang adtoon.”

Tulin pas kabayo nga gisilian ang lubot, labihang paspasa ni Fred nga milakaw paingon sa dapit nga gitudlo sa bugaw. Misulod na siya sa gamayng kuwarto.

“Hi, Mr. Pogi, come in…”

Namudlat ang mga mata ni Fred kay maoy mihimamat sa iyang panan-aw ang usa ka babaye nga hapit na mahisakop sa pundok sa mga senior citizen. Kalit miawop ang iyang gana kay ang hitsura sa babaye, gawas nga wanggits na, lisod pa gyod drowingon. Daw na-lowbat gyod ang gana ni Fred.

“Sige na, Mr. Pogi, let’s play…” Gibira pataas sa babaye ang iyang bestida. Midayag ang paa niini kutob sa may bugan. Bisan og may edad na, nindot gihapon ang mga paa niini. Makabuhi gihapog ‘patay’.

Mitilagak ang laway ni Fred. Unya gipanangtang niya ang mga salimbong sa iyang lawas. Mora na siyag si Adan sa Paraiso. Mitindog ang babaye ug naghubo sad. Gipawong sa babaye ang ploresin. Nagpabilin ang gamayng kahayag sa lampshade sa ulohan sa kama. Ug gipahimuslan nila ang higayon…

“Agay!” Naigpot si Fred.

“Ngano, Mr. Pogi?” sukna sa babaye nga natingala.

“Duna kay kauban dinhi?” sumbalik-sukna ni Fred.

“Wa, uy! Ngano man diay?”

“Duna may nanglabtik sa akong itlog? Basig duna kay kaubang bata nga nagtago sa ilawom sa kama. Aray… arayyy! May nanglabtik lagis akong itlog. Arrayyy! Naa na pod!”

Wala gyod makaeskor si Fred sa babaye. Mibangon siya ug nag-ilis. Walay pupananghid nga gibiyaan ang babaye.

Didto sa gawas, samtang nag-atang og sakyanan aron mopauli na lang, nahinumdoman niya ang tugon ni Luming sa dayon nang kamatay niini: “Fred, kon mamatay na ko, ayaw gyod pagkuan og laing babaye, ha. Kay kon mokuan gani kag lain, labtikan ko gyod nang imong itlog!”

(KATAPOSAN)

Buot pahuwasan ni Fred ang kainit nga gibati sa iyang lawas. Apan adunay nagsamok-samok….